Ντάβιναντ, Γουίλιαμ

(Sir William Davenant, Κράουν Ιν, Οξφόρδη 1606 – Λονδίνο 1668). Άγγλος συγγραφέας, ιμπρεσάριος και ποιητής. Ποιητής και συγγραφέας έργων για αυλικές παραστάσεις (masques), ανακηρύχθηκε το 1638 «δαφνοστεφής ποιητής» της αυλής. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο, ακολούθησε την τύχη του βασιλικού κόμματος και εξορίστηκε στο Παρίσι (1646-50). Αιχμαλωτίστηκε τυχαία από τους ανθρώπους του Κρόμγουελ (1650), αλλά αφέθηκε ελεύθερος ύστερα από δύο χρόνια, με επέμβαση, καθώς φαίνεται, του Μίλτωνα. Με την επιστροφή των Στούαρτ (1660) άρχισε τη δραστηριότητά του ως ιμπρεσάριος και πήρε την άδεια, μαζί με τον Γουίλιαμ Κίλιγκρου, να ανεβάζει - καθ’ αποκλειστικότητα - έργα ελισαβετιανά· σκηνοθέτησε έτσι μεταξύ άλλων έργα των Μπομόν, Φλέτσερ, Τζόνσον, Μάσινγκερ, καθώς και διασκευές σαιξπηρικών δραμάτων. Στην ιστορία του αγγλικού θεάτρου ο Ν. αποτελεί έναν συνδετικό κρίκο μεταξύ της ελισαβετιανο-ιακωβικής εποχής και της εποχής της Μεταρρύθμισης. Η επιτυχία των έργων του, κυρίως όμως των σαιξπηρικών του διασκευών (μεταποιημένων σε σημείο να μοιάζουν με λιμπρέτα όπερας) καθρεφτίζει τις αισθητικές προτιμήσεις της εποχής. Ενδιαφέροντα είναι και τα λιμπρέτα του για μουσική, τα πρώτα που εμφανίστηκαν στην Αγγλία: Η πολιορκία της Ρόδου (1656), Η θηριωδία των Ισπανών στο Περού (1658).